شمیم ظهور

خدایا مرا بردار

این روزها دلم را به گوشه ی خلوتی برده ام

تا کمی با خودم خلوت کنم

تا ببینم چرا هر چه دعای فرج می خوانم

برای آمدنت باز هم نمی آیی!!!

تا ببینم چرا هر چه دلم را به تو نزدیکتر می کنم

باز هم تو دورتر از دلم در انتهای غربت ایستاده ای

تا ببینم چرا هر چه نگاهم را به اشک های سوزان فراقت پاک میکنم باز هم تو در نگاه من باران را می خواهی

می دانم مدت هاست در فکرم که من خودم حجاب چهره ی یارم

که من خودم پرده ام برای رویت

دعا کردم ...

خدا را به نام مبارک مهدی اش قسم دادم

خدا را به نام اسم اعظمش خواندم

مگر نه این که باید مثل غریق باشم در روزگار غیبتت

حال به غریقی درمانده می مانم که جز تو ساحل نجاتی برایم نمانده

خواندم خدا را به نام تو

شاید دعایم مستجاب شد به نام مهدی اش

تا مرا که حجاب چهره ی جانم شده ام

از میان بردارد، و تو ظاهر شوی

می دانم تا خودم از روبرویت کنار نروم

تو ظاهر نمی شوی

خدا مرا، این حجاب اکبر روی مولایم را، از روی چهره اش بردار

مولای من چشم به راه ظهور مانده

مولایم را شادمان کن لبخندش را می خواهم

خدایا حجاب چهره ی جان مرا از میان بردار

تا خورشید صورت دلربای مهدی ام ظاهر شود

خدایا تو را به این اشک های بی امانم سوگند

خدایا اجابتی