صبحدم پيك مسيحا دم جانان آمد

گفت : برخيز، كه آرام دل و جان آمد

نهم ربیع الاول، نه تنها نخستین روز امامت امام عصر ارواحنا له الفداء است، بلكه آغاز دوره ای حیاتی و مهم در تاریخ شیعه نیز به شمار می آید. در حقيقت، دوران غيبت صغرى ره حيرت و محنت شيعيان است[1].در این روز امام حسن عسكری علیه السلام پس از نماز صبح، بر اثر زهری كه هشت روز قبل معتمد به ایشان خورانده بود، به شهادت رسیدند.این حادثه در شرایطی روی داد كه امام افزون بر این كه مانند پدران خود زمینه را برای غیبت آماده كرده بود، شب پیش از شهادتشان، دور از چشم مأموران خلیفه، نامه های بسیاری به شهرهای شیعه نشین فرستادند و خبر شهادت امام در سراسر شهر سامرا پیچید و مردم به احترام او عزاداری كردند وسامرا به صحرای قیامت تبدیل شده بود.

امام زمان علیه السلام با كنار زدن عمویش جعفر كه قصد نمازگزاردن داشت، بر بدن پدر بزرگوارش نماز خواند و حكومت عباسی از مدت ها پیش بر اساس سخن رسول الله صلی الله علیه و آله و امامان معصوم علیهم السلام مبنی بر این كه مهدی فرزند امام حسن عسکری علیه السلام است، امام یازدهم را زیر نظر داشت و مراقب بود تا فرزندی از ایشان نماند، ولی امام یازدهم با پنهان نگه داشتن خبر ولادت فرزندش این نقشه را باطل كرده بود. پس از شهادت امام كم كم خبر فرزندی به نام مهدی پخش شد و تلاش چند باره خلیفه عباسی برای یافتن امام مهدی علیه السلام به نتیجه نرسید و امامت صاحب الزمان از همان روز شهادت پدر آغاز شد.

    امام عصر ارواحنا له الفداء غائب اند و ما در حال سپري کردن روزگار سخت و پرمحنت غيبتيم. آنچه در دوران غيبت آن حضرت از ما خواسته شده است ، اميد و اعتقاد راسخ به ظهور و فرج است که به تعبير روايات، گشايش و فرج شيعيان هم در گرو چنين باوري است.

بر اين باوريم و بر این باور می مانیم که

خداوند ظهور را نه تنها محقق خواهد کرد، بلکه خیلی زود به امر غيبت خاتمه خواهد داد. چرا که :

    إنهم يرونه بعيداً و نراه قريباً " آنان این ظهور را بعید می دانند و ما آن را نزدیک می بینیم" [2]

    بياييم با انتظار واقعي که همان کسب معرفت نسبت به آن حضرت و اصلاح خود، خانواده و جامعه است آن يار سفر کرده را ياري کنيم و مقدمات ظهور موفورالسرور او را تدارک ببينيم و از خدا بخواهيم تا حجت خود را آشکار نمايد و ما را به سربازي و خدمت آن امام همام مفتخر فرمايد.

يا رب اين شام را سحر گردان آن سفر کرده را تو برگردان

[1]غيبة نعمانى، ص 185.

[2]دعای عهد، مفاتیح الجنان