صبح بود چشم باز کردم مثل هر روز به دنیا

دلخوش بودم شاید تو را در قاب نگاه مشتاقم ببینم اما باز هم جایت خالی بود

دوباره چشم بستم، به دنیا گفتم: اگر هزار روز دیگر هم باشم و چشم باز کنم یقین بدان به نام مهدی خواهد بود نه به نام تو

دنیا را برای مهدی میخواهم نه برای خود

دنیا را بخاطر مهدی می مانم نه بخاطر خود

مولای من !نمی دانم چه بر سرم آمده که هر روزم در زمین بوی جمعه را میدهد

امروز پنجشنبه بود و من باز هم با تو بودن را قطره قطره دیدم در زمین

دلم میخواست لااقل من هم در مسیر وصالم تا دیدار

تعجیل میکردم مثل این زمان که به اشتیاق آمدن صاحبش این چنین بیقرار دیوانه وار به سمت ظهور میرود

بیا مرا هم با خودت ببر کمی دلتنگم کمی دلگیر که این زمانه سخت می گذرد بی تو برایم

تو در ذرات وجودم آنچنان آتشی بر پا کرده ای از عشق که فقط سوختنم را خودت میبینی

پروانه باش اما به پایم نسوز  کنارم بمان، حضورت را دوست دارم مولای من

من میسوزم به پای حضورت تا دوران غیبتت کمی روشنتر بماند

کاش لایق بودم شمع غریبی ات در غیبت می شدم میسوختم تا تو کمی آسوده باشی تا روزگار روشن ظهورت برسد

شمع بودن به پای تو یعنی خورشید شدن، مرا به عشقت آفتابی کن فروزان، که اگر روزی آمدی و طلوع کردی، نور چهره ات مرا خاموش کند، فانی شوم به پای آمدنت

آرامم کن عشق من، دریای دلم طوفانی ست