شمیم ظهور

ممنونم که در این سفر دست پر مرا برگرداندی و به آنچه که در قلبم بود عنایت کردی

مولای مهربانم کنار پنجره رو به سمت آسمان نگاهم خیره مانده به ماه زمین

می دانم هر چه روشنایی دارد به اعتبار نام توست

اما دلم تاب ندارد که این ماه در آسمان خودنمایی ها کند و مولای من از آسمان خلقت غایب باشد

مولاجان عزیز من، من تو را حاضر می خواهم اما نه...

من تو را ظاهر می خواهم در قاب خلقت

ماه صفر است و سنگینی بار غم هایت بر شانه های آسمان هم عظیم آمده آقاجان

آنقدر عظیم که دل نگرانت می شوم این روزها

کمی برایت إنشراح می خوانم

کمی أمن یجیب کمی قرآن

تا دلم کمی آرام می گیرد باز دوباره یادت در خاطرم حاضر می شود و دل نگرانی به جانم می زند

ماه صفر است، می دانم غصه ها داری

اما من مانده ام و سایه ی شال عزایت که بر سر دلم انداختی

تا کمی مرا در غم هایت شریک خود کنی

ماه صفر است و باید برای سلامتی ات صدقه بسپارم به خدا

تا بلا و غصه را از جان و قلب مولایم به دور کند

مولاجان، این صدقه ها این دعاها همه برای توست

همه برای آسان گذشتن بلایای صفر است از قلبت

خدایا به نام حسین به نام فاطمه به نامِ نام هدایتگر مهدی

مولای مرا سلامت بدار